Torenstadtoernooi Zutphen

Op 2 maart namen vijf DSG-ers deel aan het Torenstadtoernooi in Zutphen: Fred, Robbie, Jaap, Jacob en Eric. Er werden 8 rapidpartijen (15 minuten + 5 seconden) gespeeld. Het toernooi was sterk bezet met enkele 2300+ spelers.

Hoe het toernooi verliep voor Robbie, Fred en Jaap weet ik niet goed. De eindstand doet vermoeden dat ze niet op de top van hun kunnen gespeeld hebben. Robbie deed het nog het best met een 50% score. Gezien de sterkte van het toernooi een goede prestatie.

Voor Jacob was het zijn eerste toernooi en hij speelde enkele creatieve partijen. Leuk om te zien dat hij soms opmerkelijk fantasierijke sterke zetten doet. Een van de stellingen zag er (ongeveer) zo uit.

Jacob (wit) heeft zijn tegenstandster goed in het nauw gebracht en zette voort met 1. g5! 

Hij had goed gezien dat na 1... hg5x 2. hg5x Lg5x 3. Pg5x Dg5x 4. De8 mat geeft. 

De partij ging ongeveer verder als 1... hg5x 2. hg5x b5 (of een andere betekenisloze zet) 3. g6 Tf6 4. Pf6x en zwart gaf op. 

De zwartspeelster had een ELO van 1380, dus dat begint er op te lijken, Jacob!

Start klaagzang. 

Voor mij, Eric – de schrijver dezes - was deze dag een persoonlijk drama. Too weak, too slow! Ik gaf stukken of pionnen weg en wist een partij met kwaliteit meer niet netjes af te maken. Ik wijt het maar aan de ouderdom, een algeheel gebrek aan schaakinzicht en te weinig slaap. Andere storende elementen voor mijn overgevoelige natuur waren diverse geluidsbronnen: muziek uit de bar en/of een of andere muziekbron in de nabijheid ("boem boem boem" of "En Adam sloeg Eva met de sukerbieten voor de kont"), vanzelfsprekend de eeuwige en overal aanwezige airconditioning en ook de schakers zelf deden weinig moeite - wanneer hun eigen partij klaar was – enige stilte in acht te nemen, een onuitroeibaar verschijnsel.

Einde klaagzang.

Leuk was dat ik enkele oude schaakvrienden ontmoette.

Tussen de 40 deelnemers stonden de DSG-ers in de eindstand alsvolgt:

21. Robbie          4 uit 8

24. Eric                 3,5 uit 8

30. Fred               3 uit 8

33. Jaap               3 uit 8

37. Jacob             2,5 uit 8

ZOMERSCHAAK 2018

Het was warm, maar niet ver: the place to be was Dieren. In Dieren, moeten jullie weten, dames en heren, leden en lezers, worden in de juli maand een paar heel appetijtelijke toernooien voor ons georganiseerd. Dat begint met het seniorentoernooi, waar zo langzamerhand zo’n beetje de hele club aan kan meedoen, want je moet 50 zijn of ouder om je ervoor te kunnen inschrijven. Ben je dat en doe je dat, dan word je ingedeeld in een groep van 12 die uit  medeschakers bestaat die ongeveer dezelfde rating hebben als jij. Daar speel je dan vijf partijen tegen. Dit jaar waren het Fred, Albert en Jan die eraan deelnamen.

Albert en Jan speelden in dezelfde groep, begonnen allebei met een nul en troffen elkaar in de tweede ronde. Na een felle strijd eindigde de partij in remise. Albert won daarna nog één partij en daar bleef het bij. Wist hij vorig jaar nog zijn groep te winnen en boekte hij een aanzienlijke ratingwinst, dit jaar kon hij de punten weer inleveren. Jan scoorde een puntje meer en met 2½ uit 5 wist hij zijn gestage ratingverlies tot staan te brengen.

Fred speelde een groep hoger en deed het daar niet onverdienstelijk. Hij had alleen de makke dat ie zijn betere stelling maar niet in winst kon omzetten. Zo kwam het dat hij met drie punten genoegen moest nemen en niet zijn groep won.

Dit seniorentoernooi eindigde op de vrijdag, de maandag daarop ging het Open Nederlandse Kampioenschap van start. In dat kader wordt er van alles en nog wat georganiseerd: negen-, zes- en drierondige toernooien, rapid-, snel- en simultaanschaak, Böhm geeft commentaar bij partijen uit de hoofdgroep enz.   Fred had de smaak te pakken en ging van start in de tweede groep van het zesrondig toernooi. Daarin begon hij overweldigend en na vier ronden stond hij ongeslagen bovenaan met een TPR van dik 2300, maar in ronde 5 wist hij geen antwoord te vinden op het Morra-Gambiet en ook ronde zes bracht hem weing vreugde. Maar in een groep van 52 waarin de inschrijflimiet bij 1750 lag, kon hij best tevreden zijn: achtste, een TPR van 1721 en een ratingwinst van ruim 30 punten.

Ook Tony maakte zijn opwachting en wel in de reservegroep A, een negenrondig toernooi waarin de sterkte van de deelnemers ruwweg van 1600 – 2130 uiteenliep. Van zijn optreden had hij zich ongetwijfeld meer voorgesteld. In de eerste ronde verloor hij van 2100-en-nog-wat en daarna wist hij zich niet meer te herstellen. Van de resterende acht partijen won hij er drie op eigen kracht en één reglementair en met 4 uit 9 en een TPR van 1708 eindigde hij in een groep van 79 als 53^ste.

Albert en Jan hadden na hun deelname aan het seniorentoernooi behoefte aan rust en bezinning, sloegen een weekje over en verschenen weer achter het bord om mee te doen aan de vierkampen en wat er met Fred aan de hand was weet ik niet, maar ook hij was weer van de partij. Vooral aardig aan deze vierkampen is dat je op basis van sterkte wordt ingedeeld. In mijn groepje bijvoorbeeld was het verschil tussen de hoogste en de laagste rating  minder dan 20 punten. Dat levert over het algemeen boeiende partijen op met wisselende kansen en iemand die alle drie zijn partijen wint is een zeldzaamheid.

Zo eindigden Fred en Albert met 2 punten in hun groep op een gedeelde eerste/tweede plaats en in het algemeen klassement resp. op plaats 32 en 37 bij 112 deelnemers. 
Jan won alle drie zijn partijen en met een TPR van 2218 eindigde hij in de eindrangschikking als tweede. 
Kennelijk is hij aan zijn come-back begonnen. 
Jullie zijn gewaarschuwd.

ONK: vierkampen 2017.

Na een weekje genoten te hebben van hun successen in het seniorentoernooi, waren Albert en Fred weer van de partij bij de vierkampen. Naast dit illustere duo hadden ook Emile, Jan en Tony zich ingeschreven. Was dit kwantitatief al een sterke afvaardiging ( iets meer dan 1/3 van onze actieve leden), kwalitatief mocht dit kwintet er ook zijn.

Tony, die aan de vierkampen van vorig jaar geen fijne herinneringen had overgehouden, was nu wel op dreef. Terwijl wij nog achter onze borden zaten te ploeteren, zagen we hem driemaal glimlachend de zaal verlaten. Hij werd dus groepswinnaar met 3 uit 3.   

Fred heeft duidelijk de smaak te pakken. In de derde ronde moest hij tegen degene die net als hij twee punten had, maar ook deze tegenstander rolde hij vakkundig op en met 3 uit 3 werd ook hij groepswinnaar.

Emile en Jan zaten bij elkaar in de groep en troffen elkaar in de tweede ronde. Emile beantwoordde de Caro-Kann van Jan met de Quasi Panov-Botwinnik-aanval, maar toen hij er een Pseudo-Quasi- Panov-Botwinnik-aanval van maakte, stortte zijn stelling al snel ineen. Omdat Jan ook zijn laatste partij won, werd ook hij, met 2½ uit 3, groepswinnaar. Emile leek nog even op een tweede plaats af te koersen, maar toen hij zijn tegenstander de gelegenheid bood met een Paard zowel een Dame, een Toren en een Loper aan te vallen, ging dat feest niet door en werd hij met een half punt laatste.

Albert  leefde of nog in hoger sferen, of hij had zijn kruit verschoten, of het zat hem niet mee, of hij had twee dagen zijn dag niet, maar hoe dat ook zij, in de eerste ronde scoorde hij nog een halfje, maar daar bleef het ook bij.

Deze vierkampen telden dit  jaar 104 deelnemers. 

In de eindranglijst nemen de onzen de volgende plaatsten in:

  3. Tony, met een TPR van  2604

  5. Fred,                               2350

16. Jan ,                                1747

95. Emile,                             1201

96. Albert,                            1121.

Seniorentoernooi 2017

A star is born

Ook dit jaar waren Henk, Fred, Albert en Jan weer van de partij. Henk doet al langer aan dit toernooi mee, de andere drie gaven vorig jaar voor het eerst acte de présence en dat was hun om drie redenen goed bevallen.

Ten eerste: je hoeft, bij seniorentoernooien, niet bang te zijn dat je tegen een kind moet met een rating van 833 waarvan je verliest.

Ten tweede: de groepen van twaalf worden ingedeeld op basis van je rating. Je speelt dus tegen mensen van ongeveer je eigen sterkte.

Ten derde: dichter bij huis kun je geen toernooi spelen.

Bovendien hadden Albert en Fred meteen maar hun groep gewonnen, dus die bewaarden een extra prettige herinnering aan hun eerste optreden.

Vol goede moed en zin traden zij en wij dan ook aan voor de 45^ste aflevering, maar voor de helft van onze afgevaardigden viel het niet mee moed en zin erin te houden.

Laten we bij Henk beginnen. Die had de pech dat hij net in groep drie geplaatst was, waarin hij de laagste rating had. De eerste twee partijen verloor hij dan ook, toen volgde een overwinning, daarna weer een nederlaag en in de laatste ronde had hij een bye, waardoor hij toch nog met twee punten op een tiende plaats eindigde. Spijtig lijkt mij wel dat dit uitje hem zo’n twintig ratingpunten heeft gekost.

Fred speelde in groep vijf, een groep hoger dan vorig jaar, en hij begon met winst in de eerste en verlies in de tweede ronde. Daarna scoorde hij twee winstpartijen, wat als gevolg had dat hij bij winst in de laatste ronde op een gedeelde eerste plaats zou kunnen eindigen. Maar zo ging het niet. Fred verloor, eindigde als vierde en boekte een lichte ratingwinst.

Jan en Albert speelden in groep 6 en moesten in de eerste ronde al tegen elkaar. Het werd een partij met wisselende kansen waarin Albert dankzij een vrij geniaal torenzetje aan het langste eind trok. (Voor een analyse: klik hier)
Jan kwam de klap niet meer te boven en gaf de ene na de andere betere stelling weg. Pas in de laatste ronde wist hij de betere stelling te verzilveren, maar met één punt eindigde hij ongedeeld als laatste en kon hij ruim 45 ratingpunten inleveren.

Albert verloor zijn volgende partij, maar wist in ronde drie en vier te winnen en stond daardoor met drie punten op een gedeelde 2^de en 3^de plaats, een half punt achter nummer 1.

Alles was dus mogelijk. In de slotronde moest Albert tegen de koploper, de man met wie hij op gelijke hoogte stond tegen nummer 4. Nummer 4 won, nu moest Albert nog winnen. In gewonnen stand gaf hij een Toren weg, maar gelukkig had hij nog een vrijpion die door kon lopen, want zo gewonnen stond ie. En toen was ie eerste, potverdorie!, met een TPR van 

en een winst van 50 ratingpunten. Geweldig, Albert!                     Gefeliciteerd!

Bevrijdingstoernooi Wageningen.

Zo sterk als deze 69^ste editie was dit toernooi nog nooit bezet. Er deden maar liefst acht grootmeesters aan mee en vier internationale meesters en Fred en ik ook. We deden dan wel niet mee met de hoofdgroep en ook niet met die daaronder, maar in de groep daaronder die tevens de laatste en de laagste was. Wij begonnen daarin veelbelovend en als ik “wij”zeg, bedoel ik vooral Fred die met 2½ uit 3 imponerend van start ging. Zelf deed ik het iets minder: ik won van twee kinderen waarvan er één waarschijnlijk net geleerd had hoe de stukken lopen en verloor kansloos van een gevorderde tiener. Daarna begonnen de machines te haperen of beter: vielen zij nagenoeg stil. Fred won niets meer, ik won (in grootse stijl) in ronde vier, maar verloor (ondanks mijn grootse stijl) de volgende twee partijen. En toen kwam ronde 7, de slotronde, waarin mijn tegenstander een meisje van een jaar of vijftien was.

Dat partijtje zal ik nooit vergeten, al zou ik dat wat graag doen. Maar telkens als ik tegen mezelf zeg: “Vergeet dat partijtje toch’, moet ik er weer aan denken en staat het nog dieper in mijn geheugen gegrift en het helpt ook niet als ik iets anders tegen mezelf zeg, bijvoorbeeld: ‘” Lekker weertje vandaag! Echt weer om eens een eindje te gaan fietsen,“  want ik ben nog niet bij de IJsselkade of ik heb het partijtje al weer nagespeeld en zo gaat het ook bij het aardappelschillen, nagelknippen en al die andere bezigheden waarvan de uitvoering geen speciale concentratie vergt. Het ziet er naar uit dat ik met het partijverloop zal moeten leren leven.

Nu vraag je je natuurlijk af wat er met die partij aan de hand is, dat ze zo door mijn hoofd blijft spoken. 
Wie daar echt in geïnteresseerd is, kan het partijtje opzoeken in onze database,

Dat kost je ongeveer 15 seconden. Hier wil ik er alleen nog dit over zeggen: als je de komende tijd iemand in het Doesburgse straatleven iemand ziet lopen met een (schaak)bord voor zijn kop, dan ben ik het.

KLIK HIER, dat gaat sneller

Jan.

Helden, ontknoping

Bij het ingaan van de negende en laatste ronde van het persoonlijke Osbokampioenschap in groep 2 was dit dus de stand: Jan staat met 6½ punt  bovenaan, gevolgd door Fred en nog iemand die Arno Braamt heet en die ik daarom ook zo noemen zal. Wint Fred zijn partij en verliest Jan van Arno, dan eindigen zij alle drie met evenveel punten, maar omdat Arno ook van Fred gewonnen heeft en Jan verloren heeft van Fred, wordt in dat geval Arno eerste, Fred tweede en Jan derde. Voor een feestelijke ontknoping moet Fred dus winnen en Jan tenminste een half punt halen. Uit dit alles mag blijken dat de race nog niet gelopen was.

Fred had zo halverwege het middenspel al wel redelijk wat tijd verbruikt, maar nog niet veel bereikt: de stelling zag er zeer remiseachtig uit. Maar toen deed zijn tegenstander achter elkaar twee impulsieve,  en derhalve onnauwkeurige,  zetten waardoor hij een kwaliteit verloor. Toen gaf hij op.

Fred dus zeker van een tweede plaats.

Bij Jan ging de strijd lang gelijk op en dat was niet zijn verdienste, maar dat kwam omdat zijn tegenstander ten onrechte een ongedekt Paard niet durfde te slaan. Met nog twee minuten op zijn klok en nog zeventien op die van Arno, trok Jan ten aanval en ging voor mat. Had hij gezien dat de klokken nu aangaven  dat Arno nog 35 seconden overhad en hij er 45 had, dan had hij iets langer nagedacht; nu gaf hij zijn Paard weg. Jammer, maar geen nood: eeuwig schaak door herhaling van zetten kon ook nog. Dat ging twee keer goed: schaak, Dame ertussen, Dame terug en schaak en Dame ertussen en toen gaf hij zo schaak dat dit het eenvoudigst te pareren was door zijn Dame te slaan. Maar Arno zat zo in het ritme van tussenplaatsen dat hij dat weer deed. Toen volgde nog twee schaakjes op de goede manier en werd het remise en  Jan kampioen. Zonder geluk vaart niemand wel, zullen we maar zeggen.

Helden 2

In de eerste aflevering van wat een feuilleton dreigt te worden, werd verhaald hoe Fred en Jan zich met ware doodsverachting bij de Persoonlijke Osbokampioenschappen aan de kop van Groep Twee wisten te nestelen. Fred op plaats 1, Jan op een gedeelde tweede en derde plaats een half punt achter hem. Behalve aan hun voortreffelijke karaktereigenschappen en hun niet te onderschatten schaakinzicht hadden zij deze prestatie toch vooral te danken aan het feit dat hun naaste concurrenten vanwege de barre weersomstandigheden thuis waren gebleven en daardoor met tweemaal een half punt genoegen moesten nemen.

Maar nu, op de vierde speeldag, het weer was lenteachtig, alle naaste concurrenten waren komen opdagen, konden onze helden laten zien uit welk hout zij werkelijk gesneden zijn.

Laat ons beginnen met Fred. Die had in zijn ochtendpartij vanaf  het begin het initiatief, bouwde een veelbelovende aanval op, maar zag toen een penning over het hoofd en verloor een stuk. Maar wat is dat toch lollig dat schaken, twee zetten later overkwam zijn tegenstander hetzelfde en Fred had zijn stuk weer terug. De partij eindigde in remise.

Jan trof een tegenstander waarvan hij vorig jaar nogal troosteloos had verloren en ook nu stond hij het grootste gedeelte van de partij minder tot met de rug tegen muur. Pas in het eindspel wist hij de langdurige vijandelijke aanval af te slaan en de stelling in evenwicht te brengen. Als dank voor dit kranige verweer kreeg hij een Dame cadeau.

En zo stonden onze helden na zeven ronden broederlijk aan kop.

In zijn middagpartij ging Fred er weer voortvarend tegenaan en het leek erop alsof hij van acquit af zijn tegenstander op zou rollen. Met zijn Dame, een Paard en twee Lopers was hij diep doorgedrongen in de stelling van zijn tegenstander, mat hing in de lucht, nu moest hij alleen nog even de juiste combinatie vinden. En zoals dat bij Fred wel vaker gebeurt, de combinatie die hij vond was wel diep berekend, maar niet de juiste, want ze kostte hem een Dame.

Jan trof de tegenstander tegen wie Fred eerder op de dag remise had gespeeld. Jan had de hele partij het initiatief, maar stuitte op taaie verdediging. Pas toen de vijfminutengrens in het zicht kwam en zijn tegenstander daar onder dook, begonnen er kleine onnauwkeurigheden in zijn spel te sluipen, die Jan genadeloos afstrafte. Eerst won hij een stuk, een paar zetten later volgde een simpel maar verassend mat.

Met nog één speelronde in het verschiet staat Jan nu op de eerste plaats met één punt voorsprong op Fred die nu op een gedeelde tweede en derde plaats staat.

18 maart volgt de ontknoping.  Voor meer informatie KLIK HIER

Open Achterhoeks Kampioenschap

Robbie Gerhardus wint eerste Jac Brouwer Toernooi 

(27e Open Achterhoeks Kampioenschap)

Voor de website van Rokade KLIK HIER